Grote schrik

Deze blog moet niet altijd over leuke dingen gaan. Er zit soms ook wat (!) tegen. Enkele weken geleden ging ik naar de tandarts omdat ik al een tijdje tandpijn had. Uit een foto van die tand bleek dat 2 wortelkanalen moesten worden opgevuld en een derde  leeg gemaakt en dan opnieuw opgevuld. Dit was een zeer bijzondere en moeilijke behandeling en moest door een endontoloog gebeuren. Ik ging opzoeken op internet wat dit inhield. De schrik, wat zeg ik, de paniek sloeg toe. Per vulling moest ik 30 min plat gaan liggen onder een microscoop, terwijl de art achter mij zou zitten en zo werken. Ik heb grote claustrofobie en kan echt geen anderhalf uur stilletjes gaan liggen terwijl ik niet weg kan en niet kan spreken. Ik ben dan naar mijn huisarts geweest om te vragen of ik iets kon innemen dat mijn paniek zou wegnemen. 's Morgens eentje genomen, maar ik bleef even bang. Bij vertrek naar Mechelen mocht ik er nog eentje nemen. Ik heb vanaf Lier tot bijna aan de deur van de endotoloog geslapen. De behandeling heeft inderdaad bijna 1 uur en half geduurd, maar ik heb het goed doorstaan. Maar vanaf zaterdag tot donderdag ben ik pijn blijven houden. Ik heb een heel doosje antibiotica uitgenomen en op de 5de dag was de pijn eindelijk weg. Ik hoop dat het zo blijft. Ik moet nu nog naar mijn tandarts om een definitieve vulling te laten plaatsen.

Cliff Richard

8 november was mijn grote dag. Iedereen die mij kent, weet dat ik al bijna een halve eeuw grote fan ben van Sir Cliff. Ik ben nooit in de gelegenheid geweest om een life optreden mee te maken en dat vond ik altijd heel spijtig. Mijn dochter weet dit, en toen de tickets werden aangeboden op het internet voor Vorst Nationaal, heeft zij er 2 gekocht. Ik kreeg ze van haar als verrassing. Ik was uitzonderlijk blij. Het was het reunieconcert van 50 jaar Cliff and the Shadows. Alle tophits zijn de revue gepasseerd.
Ik - samen met honderden - ex dwaze tieners hebben genoten, gezongen, geroepen en geapplaudisseerd.
Dank je wel lieve dochter dat je mij dit hebt laten meemaken. Tot afscheid zegde hij : indien we ons ooit nog eens weerzien, zullen we nog altijd THE YOUNG ONES zijn !

Somewhere over the RAINBOW

Ik heb een foto van de kleindochter bij  het optreden bij het grootouderfeest gebruikt om een sprookjesachtige digitale layout te maken. Met gekochte software van Nicole E. Perry, LCS Designs en gratis software van Chic Spring by Cre@-bisontine and Catherine designs, waarvoor dank.
Ik koos dit thema omdat het zeer goed paste bij het kleedje. Dit werd gemaakt door mijn dochter met als voorbeeld de kleedjes gedragen door de "nieuwe" K3 groep bij het liedje "Mamma se".

Zoo

Een tijdje geleden zijn wij naar de zoo van Antwerpen geweest. Kleinkind had wel al het kleine olifantje Kai Mook gezien, maar wij nog niet. Het was een zeer plezante dag.

Kaartjes voor ons nichtje.

Ons 13-jarig nichtje is sedert begin september op kostschool. Om de weken wat op te vrolijken maak ik wekelijks ongeveer een kaartje voor haar. Hierbij enkele voorbeelden. De laatste 2 hadden als thema : Halloween. Mijn man heeft deze week ook meegedaan en een van haar communiefoto's aangepast en een heksje op bezemsteel van haar gemaakt.

Parijs met mijn petekind.

Voor de 15de verjaardag van mijn petekind, heb ik haar uitgenodigd voor enkele dagen Parijs. We vertrokken redelijk vroeg met de TGV vanuit Antwerpen.
Nadat we onze bagage naar het hotel hadden gebracht, was natuurlijk onze eerste bezoek aan de EIFFELTOREN. Daar hebben we een boot genomen en de Seine afgevaren. Nadien gingen we naar de Champs Ellysées. Dat was een van haar doelen. Daarbij kwamen we door de Avenue George V en daar hebben we lang op een terrasje genoten van een lekker glaasje zoals de rijken der aarde ...
De volgende dag stond het mooiste museum van de stad dan op ons programma : Musée d'Orsay. Dit is mijn dada : de impressionisten. Ik hoop dat ik mijn liefde voor hun schilderijen heb kunnen overbrengen voor de rest van haar leven.
Na de middag : Sainte Chapelle en Notre Dame. Hier hebben we het bezoek geschrapt, want we hadden echt geen moed meer om in de lange rij aan te schuiven in de brandende zon. We zijn wel wat gaan zitten bij de pyramide van het Louvre.
Dag 3 had ik kaarten op het net gekocht voor het museum Grévin, oftewel het Wassenbeelden museum. Dat was echt wel leuk.
Langs de bouquenisten gewandeld en met de metro naar Montmartre. De trappen naar de Sacré Coeur zijn nog altijd even hoog : of worden ze steeds hoger terwijl ik ouder wordt ? De place du Tertre was nog wel even gezellig druk als altijd. We hebben lang op een terrasje gezeten en naar de schilders en toeristen gekeken. Isha wilde graag een portret laten maken, maar het kostte te veel eurotjes.
We hebben een mooie afsluiter van de dag gehad : het hoogste gebouw van Europa : de toren Montparnasse bij zonsondergang. Wij hadden een spectaculair zicht over de stad. Een voor een gingen de lichtjes in Parijs aan en de Eiffeltoren pronkte er boven uit.
Onze 4de dag was een "ladies" day, ook wel genoemd : "shopping day !"
LesHalles is een winkelparadijs. Met enkele aankopen was de dag goed geslaagd.
En ik denk dat de hele trip geslaagd was. We hebben veel plezier gehad en veel gelachen. Ik ben super gelukkig dat ik dit heb mogen meemaken. Een pluim voor mijn petekind : ze is een super meisje !

Museumnacht Antwerpen

8 augustus was een zwoele avond. Voor de eerste maal hebben we meegedaan met de Museumnacht, die ondertussen is uitgegroeid tot een zomerklassieker. We kregen een polsbandje dat ons voor de rest van de avond toegang gaf tot alle deelnemende musea. Wij hadden er enkele uitgekozen en gingen eerst naar het KMSKA. Ik ging nog eens de schilderijen van Rik Wouters opzoeken, want daar hou ik veel van. Als een van de eersten zijn we ook het pas gerestaureerde schilderij van Rembrand gaan bekijken. Na vele jaren in het depot van het museum te hebben gestaan, is er nu bewijs dat het schilderij "Portret van Eleazar Swalmius" echt van de hand van Rembrand is.

Fotomuseum

In het Fotomuseum was er van alles aan de gang. Een van de statements was : dat de fotografie het spionagewerk grondig heeft veranderd. Je kon je er dus vermommen en met passende gadgets kon je je op catchy deuntjes laten vereeuwigen.

Paper Fashion

Als 3de museum bezochten we het MoMu. Daar was een tentoonstelling genaamd Paper Fashion : een unieke verzameling van papieren jurken uit de jaren 1960.
In 1966 verspreidde het Amerikaans papierbedrijf Scott Paper Comp. voor het 1st een papieren wegwerpjurk voor het publiek, als reclamestunt voor hun eigen producten. Sinsdien zijn papier en papiergelijkende materialen tot de verbeelding blijven spreken als alternatief voor textiel. Er werden jurken getoond van verschillende bekende couturiers. Vooral Walter van Beirendock had toffe, kleurrijke en "met doordenkertjes een mooie collectie. Let ook op de visjes-hoofddeksels.

Roze

Mijn PC

Ik heb al jaren een vriendje : hij doet (bijna altijd) wat ik hem vraag. Dank zij hem kan ik scrapbooklayouts maken, foto's van mijn familie en onze reizen bewerken en bewaren, muziek beheren en met verschillende mensen van over heel de wereld communiceren. Ik zou hem niet meer willen missen !

Reis naar Mexico

Vorige maand hebben we een week door Yucatan getoerd. Het was een droom die ik al had van toen ik nog op school was.
Je ziet het mooie land en je beseft hoe slim en inventief de Maya's waren in een tijd dat wij hier nog in de donkere middeleeuwen leefden.
We hebben indrukwekkende overblijfselen van pre-Columbiaanse culturen gezien, maar ook prachtige koloniale steden en vooral de kleurenpracht in het dagelijkse leven.

Mexico - Chitzén Itzá

Voor deze site gelden zowat alle superlatieven. Het meest indrukwekkende gebouw is het Kasteel (El Castillo).Het totale aantal treden bedraagt 365, één voor elke dag van het zonnejaar (91 per zijde plus het bovenste platform). Tijdens de equinox van 21 maart en 23 september werpt de ondergaande zon een schaduw over de gebeeldhouwde slang aan de noordelijke hoofdtrap en dan lijkt het of de slang naar beneden kruipt. Wij hadden het geluk om dit te kunnen zien. Wat ook imposant is, is El Caracol, ook wel het Observatorio genoemd. Het diende als observatorium voor de Maya-astronomen.
Er bevindt zich ook het gaafst bewaard gebleven plein dat voor het balspel diende. (Juego de Pelota); De wanden zijn voorzien van reliëfs o.a. van een offerscène.

Mexico - Mayakalender

De kalender van de Maya’s is al even indrukwekkend als de piramides die ze gemaakt hebben. Ze gebruikten hem om voorspellingen te doen op religieus en astronomisch gebied, maar ook om met behulp van de stand van de zon, maan en planeten te kijken wanneer ze moesten zaaien en oogsten.

Mexico - Uxmal

Dit is de stad van de Mayabarok. Kenmerkend zijn de decoratieve steenmozaïken. Niet te missen zijn de maskers : opgebouwd uit afzonderlijke, artistiek samengevoegde stenen stellen ze (bijna allemaal) de regengod Chac voor, die op het droge schiereiland bijzondere verering genoot.

Mexico - Palenque

Wij zijn hier in Palenque. Een van de mooiste Mayasteden, op haar hoogtepunt in de 7de eeuw. Te midden van het dichte oerwoud verrijzen grootse bouwwerken. In 1952 werd er een sensationele ontdekking gedaan : In de "Templo de las Inscriptiones" werd er een grafkamer ontdekt, de eerste onder een Mexicaanse piramide. Onder een gigantische rijkelijk versierde grafsteen vond men kostbare sieraden, jaden maskers en de stoffelijke resten van koning Pakal II (623-683).

Card*a*licious 20

This is the card a made for the challenge of cardalicious. It's a birthday card made for my friend I have for many years. The challenge was use green, blue and circles.

Dress rehearsal

Vorige week hebben we al een "dress rehearsal" gehouden voor volgende week. Dan is het namelijk carnaval. We ontdekten een volleerd fotomodel met aziatische roots.

Natural Beauty

Het was lang geleden dat ik nog eens een digitale layout gemaakt heb. Daarom heb ik een foto van vorige maand gekozen en er een scrappagina van gemaakt.

Tagged

Vermits ik getagged ben door Virginie, waarvoor ik haar hartelijk bedank, volgt hierbij de 5de foto uit mijn 5de mapje afbeeldingen.
Deze foto is genomen in de Voerstreek toen daar een bijeenkomst met old timers werd gehouden. Dat is altijd wel een beetje nostalgisch.
Ik tag : Natascha, Vicky, Hilde, Caroline en Inge Teddylover.

Valentijn : De Kus

Deze week worden wij weer gecontronteerd met de "Buiziness" rond Valentijn. Maar wat niets kost en heerlijk is, is "een zoentje".
Zoenen heeft een lange traditie
Realiseer je je wel dat het zoenen van vrienden en bekenden een typisch Europees sociaal gebruik is? In de Verenigde Staten bijvoorbeeld geeft men de voorkeur aan 'huggen' (Amerikaanse vrouwen zoenen in hun hele leven gemiddeld slechts met 80 mensen!)
Vroeger was de kus niet alleen een manier om iemand te liefkozen, maar gaf het ook iemands status aan. Kuste je de voet of de grond voor iemands voeten, dan hield dat in dat je lager in rang was dan die bewuste persoon.
De precieze reden waarom mensen ooit zijn begonnen met zoenen is onbekend. Mogelijk is het ontstaan uit het religieuze gebruik om een kushand toe te werpen aan afgodsbeelden. De eerst bekende afbeelding van een zoen op de mond is 3500 jaar oud. Later, in de Romeinse tijd, was er een veel vrijere seksuele moraal en kwam ook de tongzoen in trek. Tijdens de opkomst van het Christendom beschouwde men zoenen juist weer als iets demonisch. In de 16e eeuw verschenen er lofzangen op het zoenen: kussen mocht plotseling weer...
Wetenschappers hebben berekend dat hartstochtelijk kussen 6,4 calorieën per minuut kost.
Alle 34 aangezichtsspieren zijn bij het zoenen betrokken.
Mensen zoenen gemiddeld in totaal twee weken van hun leven.
En wie nog inspiratie zoekt voor een gedichtje :
Omdat ik van je hou
Ik heb een neus
om je geur te kunnen ruiken
Ik heb mijn benen
om achter je aan te rennen
Ik heb een hart
om je eenzaamheid te vullen
Ik heb Lippen
om je eindeloos te zoenen.
Ik heb armen
om je te knuffelen
Ik heb handen
om je te kunnen aanraken.
Ik heb vingers
om je te kietelen.
Ik heb ogen
om je te bewonderen.
Ik heb mijn ziel
die geef ik aan jou.
omdat ik van je hou.

Award

Ik kreeg vanwege Natasch een "Encouraged-award". Waarvoor mijn dank. Ik zal hem op mijn beurt aan 5 anderen doorgeven.

Lijmen

Gisteren was het gedichtendag. Ik wil het volgende gedichtje met jullie delen. Het is van onze stadsdichter voor dit jaar : Joke Van Leeuwen. Het gaat als volgt :
Ik had drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een vogeltje,
Een veulentje
Een varkentje.
Ze zijn gevallen.
Ze braken stuk.
Ik heb ze gelijmd.
‘t is bijna gelukt.
Ik heb drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een volentje,
Een veukentje,
Een vargeltje.

Mooi hé ??

Voor eventjes weer samen

Het is nu enkele weken geleden dat wij Londen bezochten en o.a. de Portret Gallery. Momenteel is er iets speciaals te zien in de National Gallery waarover ik het even wil hebben. Nl het hoogtepunt van een belangrijke tentoonstelling.
Jan Van Eyck's zelf-portret is een van de National Gallery's meest bekende werken. Het toont een man van middelbare leeftijd die streng kijkt naar de kijker. Nu, na vele eeuwen uit elkaar, wordt het olieverfschilderij van de Renaissance schilder herenigd met een portret van zijn vrouw, Margareta. Door het opschrift op de oorspronkelijke gemarmerde omlijsting kan de vrouw op dit portret geïdentificeerd worden als de vrouw van de schilder, Margareta van Eyck.
In vertaling luidt het opschrift in trompe l'oeil: "mijn man Johannes voltooide mij in het jaar 1439 op 17 juni / mijn leeftijd was drieendertig jaar." Het wordt gevolgd door Jan van Eycks lijfspreuk "als ich kan". Het portret valt op door het schaalverschil tussen romp en hoofd. Margareta is naar de lichtbron , een raam dat zich in haar ogen weerspiegelt, gekeerd en kijkt de toeschouwer aan. Het haar is modieus opgestoken in twee hoorntjes die met haarnetjes in dambordmotief worden bijeen gehouden. Daarover ligt een linnen sluier. Ze draagt een met eekhoornbont gevoerd rood overkleed dat hoog wordt opgesnoerd door een brede gordel. De geportretteerde houdt de handen boven elkaar. Aan de rechterhand draagt ze een ring.

Het duo van portretten is een van de hoogtepunten in een grote tentoonstelling van Renaissance portretten.
Het zelfportret van Van Eyck dateert van 1433, terwijl het schilderij van zijn vrouw Margaret, in bruikleen van het Brugse Groeningemuseum, zes jaar later werd geschilderd.
De schilder en zijn vrouw dragen beide diep rood -hij draagt een rode tulband en in het geval van Margaret Van Eyck, een rode jurk met een bontkraag die getuigde van het financiële succes van haar echtgenoot - dus er is een gevoel van harmonie, hoewel er geen contact tussen hen is. "

Jan van Eyck (Maaseik?, ca. 1390 - Brugge, 9 juli 1441)

Het echtpaar wordt maar een korte tijd samen gegund. Namelijk 3 maanden.
Eigenlijk vind ik het, als romantische ziel, maar triestig dat dit echtpaar dan opnieuw uit elkaar wordt gehaald. Zouden ze weer verschillende eeuwen moeten wachten tot ze elkaar weerzien ?