Lijmen

Gisteren was het gedichtendag. Ik wil het volgende gedichtje met jullie delen. Het is van onze stadsdichter voor dit jaar : Joke Van Leeuwen. Het gaat als volgt :
Ik had drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een vogeltje,
Een veulentje
Een varkentje.
Ze zijn gevallen.
Ze braken stuk.
Ik heb ze gelijmd.
‘t is bijna gelukt.
Ik heb drie beestjes,
drie beestjes van steen.
Een volentje,
Een veukentje,
Een vargeltje.

Mooi hé ??

Voor eventjes weer samen

Het is nu enkele weken geleden dat wij Londen bezochten en o.a. de Portret Gallery. Momenteel is er iets speciaals te zien in de National Gallery waarover ik het even wil hebben. Nl het hoogtepunt van een belangrijke tentoonstelling.
Jan Van Eyck's zelf-portret is een van de National Gallery's meest bekende werken. Het toont een man van middelbare leeftijd die streng kijkt naar de kijker. Nu, na vele eeuwen uit elkaar, wordt het olieverfschilderij van de Renaissance schilder herenigd met een portret van zijn vrouw, Margareta. Door het opschrift op de oorspronkelijke gemarmerde omlijsting kan de vrouw op dit portret geïdentificeerd worden als de vrouw van de schilder, Margareta van Eyck.
In vertaling luidt het opschrift in trompe l'oeil: "mijn man Johannes voltooide mij in het jaar 1439 op 17 juni / mijn leeftijd was drieendertig jaar." Het wordt gevolgd door Jan van Eycks lijfspreuk "als ich kan". Het portret valt op door het schaalverschil tussen romp en hoofd. Margareta is naar de lichtbron , een raam dat zich in haar ogen weerspiegelt, gekeerd en kijkt de toeschouwer aan. Het haar is modieus opgestoken in twee hoorntjes die met haarnetjes in dambordmotief worden bijeen gehouden. Daarover ligt een linnen sluier. Ze draagt een met eekhoornbont gevoerd rood overkleed dat hoog wordt opgesnoerd door een brede gordel. De geportretteerde houdt de handen boven elkaar. Aan de rechterhand draagt ze een ring.

Het duo van portretten is een van de hoogtepunten in een grote tentoonstelling van Renaissance portretten.
Het zelfportret van Van Eyck dateert van 1433, terwijl het schilderij van zijn vrouw Margaret, in bruikleen van het Brugse Groeningemuseum, zes jaar later werd geschilderd.
De schilder en zijn vrouw dragen beide diep rood -hij draagt een rode tulband en in het geval van Margaret Van Eyck, een rode jurk met een bontkraag die getuigde van het financiële succes van haar echtgenoot - dus er is een gevoel van harmonie, hoewel er geen contact tussen hen is. "

Jan van Eyck (Maaseik?, ca. 1390 - Brugge, 9 juli 1441)

Het echtpaar wordt maar een korte tijd samen gegund. Namelijk 3 maanden.
Eigenlijk vind ik het, als romantische ziel, maar triestig dat dit echtpaar dan opnieuw uit elkaar wordt gehaald. Zouden ze weer verschillende eeuwen moeten wachten tot ze elkaar weerzien ?